mijn reis naar engeland
Door: Sanne Peters
Blijf op de hoogte en volg Sanne
26 Januari 2014 | Verenigd Koninkrijk, Bewdley
Eenmaal aangekomen bij het vliegveld was het een hoop gezoek waar we moesten zijn om in te checken, daarna konde we 2 uur wachten tot we in mochten stappen, we zijn daarom maar wat gaan eten.
Hoe dichterbij het kwam hoe moeilijker ik het vond mijn emoties in bedwang te houden. Toen het zover was kwam het er uit al de spanning en het idee dat ik ze voor een lange tijd niet zou zien. Toen moesten we nog zoeken welke balie dat we moesten hebben dat hadden we snel gedaan en dan moet je weer wachten.
Toen de bus aankwam die ons naar het vliegtuig moest brengen kwam het steeds dichterbij. Toen we ons bewijs en paspoort moesten laten zien kreeg ik nog een extra kaartje rond mijn tas dat hij te groot was als handbagag
vrouw begon in het engels van alles uit te leggen maar ik begreep het niet en reageerde in het Nederlands was teminste nog in mjn eigen land. Haar collega zij voordat je jezelf in moeilijke bochten wringt ze is Nederlands. Daarna mochten we de bus in. Ilona zat zich op te vreten toen ze het vliegtuig zag. Blijkbaar heeft ze vliegangst, dat had ze me niet verteld.
Eenmaal in de lucht was het rustig maar wel erg warm in het vliegtuig we zaten langs de motor en dat was alles behalve prettig. Ik heb toch rustig een boek gelezen en even geslapen ilona maakte me wakker toen ze omriepen dat het vliegtuig daalde door de turmelentie.
Vlak daarna konde we landen en ilona was blij dat we weer op de grond waren mij maakte dat niet zo heel veel uit.
Bij de bagage ruimte was ik bang dat mijn tas er niet bij zat maar die kwam gewoon pas als laaste omdat die er als laaste bij gekomen was.
Toen was het zoeken naar de treinen maar dat stond erg goed aangegeven maar het was best ver en de koffers waren niet erg licht.
De eerste trein was zo gevonden maar we twijfelde of dat de goede was. Een enorme chagerijnige vrouw die in de trein werkte vond dat we op moesten schieten want we hadde nog maar 30 sec.
We hadden al best wat erop zitten en voormij was dit best vermoeiend.
Bij de tweede halte moesten we eruit naar een andere trein. We hadden het geluk dat de liften het niet deden en we moesten met onze koffers en al 3 trappen op en dat was enorm zwaar maar het was gelukt en we hadden de trein gehaald. Toen we op bestemming aankwamen deed de lift het weer niet en moesten we met onze koffers de trap af dat ging een stuk makkelijker. Beneden stond shelly ons op te wachten om ons naar het huisje te brengen. Het is een raar idee dat het verkeer in tegenovergestelde richting rijd. Het was gezellig onderweg en er werd al veel uitgelegd over hoe en wat. Bij het huisje aangekomen leerde we de eigenaar+medebewoner kennen haar naam was Julie een erg aardige vrouw die woont in een huis van 400 jaar oud. Er is natuulijk wel wat aan verbouwd maar niet veel. Het huis is best groot en erg mooi. Onze kamer is precies groot genoeg voor ons beide met enorm fijne bedden erin. We zijn toen we alles uit hadden gepakt nog wat wezen eten in het dorpje en hebben al wat boodschappen gedaan. Toen we terug kwamen was shelly er ook en had ze wijn bij voor een party. Het was erg lekkere wijn maar je werd er ook erg slaperig van dus zijn we optijd naar bed gegaan en hebben we heerlijk geslapen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley